به گزارش سینماپرس، کاظم هژیرآزاد در گفت وگو با ایرنا و در پاسخ به این پرسش که دستمزدهای شبکه نمایش خانگی و تلویزیون چقدر فاصله دارد، بیان کرد: برای من تاکنون این گونه نبوده است. هنوز آنقدر گران قیمت نشده ام (شاید در سال های بعد این گونه شود) اما امروز قیمت من در تلویزیون و نمایش خانگی فرق چندانی ندارد؛ البته برای دیگرانی که جوان هستند و مقبول و مورد علاقه تماشاچی، این تفاوت قیمت وجود دارد.

بازیگر مجموعه زخم کاری (محمدحسین مهدویان ١۴٠٠) تصرح کرد: نمایش خانگی بخش خصوصی است و بخش خصوصی همیشه به سود فکر می کند و به این که تماشاچی داشته باشد و آن محصولی را که تولید شده، بخرد. پس طبیعی است به کسی که می تواند این وضعیت را برایش تامین کند، توجه می کند.

وی از جذابیت فیزیکی و شهرت به عنوان عواملی یاد کرد که برای انتخاب شدن در نمایش خانگی اولویت دارد و افزود: به همین دلیل آنها در اتاق فکرشان به یک هنرپیشه می رسند و او را انتخاب می کنند و بر همین اساس شاید تجربه و شهرت در انتخاب بازیگر نمایش خانگی در درجه اول قرار دارد و پس از آن به توانایی های شخصی مانند ظاهر جسمی و چشم و ابرو توجه می شود که گیشه پسند است و اینها دستمزدها را تعیین می کند و البته شاید از هنر فاصله می گیرد.

بازیگر فیلم سینمایی به نام پدر (ابراهیم حاتمی‌کیا ۱۳۸۴) ادامه داد: البته هنر هم باید مخاطب داشته باشد که تبدیل به کالا شود تاجایی که می شود هنرمند باید سعی کند از گیشه ای شدن فاصله بگیرد نه به این معنا که بگوید پول چقدر بد است بلکه بحث مادی اولویتش نباشد؛ برخی از این وضعیت گذر می کنند و کم کار و گزیده کار هستند.

هژیرآزاد یادآور شد: هم در این جامعه و هم در هالیوود هستند کسانی که ستاره نمی شوند اما روی نقششان کار می کنند.

بازیگر فیلم سینمایی آبادانی‌ها (کیانوش عیاری ۱۳۷۱) در توضیح خاستگاه بازیگری بیان کرد: عشق و علاقه بازیگری در برخوردهای اولیه انسان با پدیده ها به وجود می آید و مهم نیست آن پدیده چه باشد. بر این اساس وقتی فرد نوجوان است با این پدیده ها گرایش و شناخت سطحی پیدا می کند و این شناخت سطحی کم کم به عمق رسیده و به یک آروز و هدف تبدیل می شود. کسانی که سینما و کنسرت می روند کم کم به این هنرها علاقمند می شوند که آنها را دنبال کنند.

وی افزود: من وقتی ۸ ساله بودم با پدرم به سینما رفتم و عاشق بازیگری و سینما و شرایطی شدم که آن فیلم داشت و فکر می کردم که جای آنها باشم و این شناختی سطحی بود که در مراحل بعد با کارهای دیگر تکمیل شد.

بازیگر سریال بانوی سردار (پرویز شیخ طادی ١٣٩٨) گفت: وقتی که شما مجله و داستان می خوانید، دیپلم می گیرد و کم کم متوجه می شود که می خواهید چه کار کنید و اینها همه در مرحله علاقه سحطی است و برای عمقی شدن این عشق دانشگاه هست، کلاس های آموزشی و کتاب؛ اگر خیلی عاشق این کار باشد می تواند از این راه ها به هدف برسد و این اتفاقی بود که برای من افتاد یعنی کلاس های آموزشی و از طریق همین آموزشگاه خصوصی (کلاس هایی که مصطفی و مهین اسکویی آنها را اداره می کردند) با تئاتر آشنا شدم و کتاب هایی که ترجمه شده بود را خواندم.

این بازیگر اظهار داشت: کمک کننده اند و بد نیستند و هرکسی که بخواهد با بازیگری آشنا شود نیاز دارد که سری به این مراکز بزند؛ کسانی که این آموزشگاه ها را می چرخانند یا باتجربه هستند و یا ناشناس هستند.

بازیگر فیلم سینمایی مسافر ری (داوود میرباقری ۱۳۷۹) ادامه داد: اگر باتجربه هستند که شناسنامه دارند و می توانند تجربه شان را به بچه ها انتقال دهند و اگر نیستند و تجربه ای ندارند شاید باعث سردرگمی شوند همچنان که هنرجویان به دنبال آن چه می خواهند بعضا از این آموزشگاه به آموزشگاه دیگر می روند؛ هنرجوهایی هستند که وقتی به هدفشان در آموزشگاهی نمی رسند آموزشگاهشان را عوض می کنند.

وی افزود: بر این اساس شناس بودن مدیران آموزشگاه های بازیگری مهم است البته که هیچ آموزشگاهی کامل نیست و این دانش را پایانی نیست؛ من که ۵۰ سال دارم هنوز که هنوز است در عرصه بازی سینما و تئاترم هنوز طلبه هستم و بسیاری از چیزها را نمی دانم؛ آنقدر کتاب های خوب هست که باید در عرصه بازیگری ترجمه شود که نهایت ندارد و ما باید با خواندن آنها به دانشمان اضافه کنیم و این دانش چیزی نیست که فکر کنیم تمام شده است.

بازیگر مجموعه تلویزیونی بی همگان (علیرضا کاظمی پور و سعید جلالی ۱۴۰۱) تاکید کرد: من به شخصه و دیگر بازیگران ما بسیار از دانش بازیگری عقب هستند؛ باید آثار مرتبط را بخوانیم و توانایی ذهنی خودمان را بالا ببریم. همچنان که باید توانایی بدنی مان را بالا ببریم اما متاسفانه تنبلیم ضمن این که فضا و بستر کار حرفه ای در جامعه وجود ندارد.

هژیرآزاد اظهار داشت: یعنی اگر ما حرفه ای کار را دنبال کنیم درصد رقابت هنری بسیار بالا می رود و بازیگران بین هم مسابقه می دهند که بهتر باشند، کتاب بیشتری می خوانند، تکنیک های مختلف را تجر به می کنند و توانایی های بیشتری را از خود بروز می دهند.

کاظم هژیرآزاد در سال ۱۳۲۹ در تهران به دنیا آمد و در سال آخر دبیرستان یعنی تابستان سال ۱۳۴۸ برای فراگرفتن هنر بازیگری، به هنرکده آزاد هنرپیشگی آناهیتا رفت و شیوه استانیسلافسکی را زیر نظر استاد مصطفی اسکویی آموزش دید و در چندین نمایش صحنه‌ای و تله تئاتر با گروه آناهیتا به ایفای نقش پرداخت.

وی سال ۱۳۶۱ از گروه جدا شد و به صورت آزاد، با گروه‌های مختلف تهرانی همکاری کرد که این همکاری همچنان ادامه دارد. هژیر آزاد در زمینهٔ نوشتن نیز فعالیت داشته است و یک تک پرده‌ای به نام سوسنگرد -مربوط به جنگ تحمیلی -، یک تک پرده‌ای در مورد پشت صحنه تئاتر و همچنین یک مجموعه داستان به نام کیف را به چاپ رسانده و در مورد نقد تئاتر و مسائل مربوط به صنف تئاتر، نوشته‌های پراکنده‌ای در مطبوعات به چاپ رسانده است.

هژیرآزاد هم‌اکنون عضوهیئت مدیره انجمن بازیگران خانه تئاتر و همچنین عضو هیئت مدیر ه خانه تئاتر است. او در ۸ شهریور ۱۴۰۰ پسر خود یعنی آرمان هژیرآزاد را به دلیل کرونا از دست داد.